Wielicki Staw — Popradzki Staw (Magistrala IV)

Odcinek ten łączy środkowe partie dolin Wielickiej, Batyżowieckiej i Mięguszowieckiej. Ścieżka jest wygodna i urozmaicona widokowo. Na całej długości brak schroniska. 9 km — 3.30 godz. Zn. czerwone. Na tyłach Schroniska Wielickiego (Sliezsky dom, 1667 m) „Magistrala” zatacza pętlę sięgającą aż po Wielicki Staw, po czym wznosi się ku górze na grzbiet zamykający Doi. Wielicką od zach. (ładny widok na grupę Granatów Wielickich). Zdążamy teraz ku pd. zach. rozległą uboczą opadającą spod Kotła Gierlachowskiego, pokrytą rumowiskami, na które wdziera się w smugach kosodrzwina. 2 km drogowskaz: z dołu dochodzi ukosem d. 148. Od Schroniska Wielickiego dotąd 40 min. „Magistrala” okrąża dalej szeroką kopę Suchego Wierchu (Suchy 150b vrch, 1792 m) i zmienia kierunek na północny. Z zakrętu wyłania się w całej okazałości masyw Kończystej (Konćistś, 2535 m), a następnie pn. zamknięcie Doi. Batyżowieckiej. Głęboko w dole tonie w zieleni Dziura przy Spadach — jedno z osobliwszych uroczysk tatrzańskich. Jest to obrzeżona morenami bocznymi i zamknięta morenką stadialną kotlina u stóp zaczątkowej ściany stawiarskiej, z której spadają z płytowych progów 4 Batyżowieckie Wodospady. W skałach czernieją otwory regularnych marmitów. Całą kotlinę porasta bujna roślinność, szczególnie piękna w początku lata. W r. 1878 biwakował tutaj T. Chałubiński — w „Wycieczce bez programu” zostawił pełen plastyki obraz obozu, z Sabałą siedzącym wysoko na głazie i grającym rzewną nutę „Kościeliską”. Ścieżka przecina zach. stoki Suchego Wierchu, a za nim mija wielki złom, kryjący znaną od pokoleń Kolebę Batyżowiecką, uważaną za najlepszą z koleb tatrzańskich (to właśnie w niej zamieszkiwał tetmajerowski Wodny Kuba ze swymi Orlicami). 0,5 km dalej wchodzimy w wysokogórską część Doi. Batyżowieckiej. 3,5 km Batyżowiecki Staw (Batizovskć pleso, 1879 m). Z Doi. Wielickiej 1.15 godz. Na dnie szerokiego kotła glacjalnego leży półksiężycowate jezioro o pięknej barwie wód i wspaniałym otoczeniu. Wg pomiaru z r. 1928 ma on 2,78 ha powierzchni i 11,2 m głębokości, wg nowych pomiarów słowackich — 3,48 ha i 8,7 m głębokości. Na szczególną uwagę zasługuje zamykający jego misę rygiel skalny liczący lim wysokości i niezwykle typowo rozwinięty. Widok stąd jest b. ciekawy i piękny. Z lewej groźne filary Kończystej, z prawej — ściany Gierlachu, na wprost Batyżowiecki Szczyt (niżej Kościółek), a na lewo od niego szczyty Kaczy i Zmarzły. Prawą stroną stawu odchodzi d. 151. Szlak prowadzi wzdłuż dłuższego boku stawu — najpierw wypukłością rygla, a potem zewnętrzną jego stroną. Od dołu dochodzi tu d. 149b. Szeroki chodnik „Magistrali” pnie się ku górze na przedłużenie pd.-wsch. ramienia Kończystej. Z wyniosłości *widok na Ciemną zach. ścianę Gierlachu. Szlak wiedzie dalej uboczą Kończystej w niższych partiach porośniętą gęstwą kosodrzewin. Kilka zakosów sprowadza na zasiane rumowiskami dno Doi. Stwolskiej (Śtólska dolina), opadającej szerokim rowem spod Stwolskiej Przełęczy (Lućne sedlo, 2168 m) i stanowiącej smutne cmentarzysko kamienne. Następuje stąd dość mozolne podejście na stoki Klina (Klin, 2183 m), którego kamienistą kopę okrążamy od pd. i zach., obniżając się dalej stopniowo pd.-zach. stokiem Tępej (Tupś, 2284 m). W oddali lśni Szczyrbskie Jezioro, na zach. rozciąga się zjeżona szczytami grupa Krywania z pozębionym konturem Grani Baszt na pierwszym planie. 7,5 km Przełęcz pod Osterwą (sedlo pod Ostrvou, 1959 m). Z Doi. Batyżowieckiej 1.25 godz., z Doi. Wielickiej 2.40 godz. W odległości 100 m dźwiga się zasiany kamieniami obły czub Osterwy (Ostrya, 1984 m) — z przełęczy 3 min. Wierch ten, choć niezbyt wysoki, wysunięty jest ku środkowi amfiteatru Doi. Mięguszowieckiej, dzięki czemu roztacza się stąd niezwykle bogata panorama. Jak na dłoni widać Doi. Złomisk i obie odnogi Doi. Mięguszowieckiej z całym ich otoczeniem. O walorach widokowych tego punktu świadczy choćby to, że gdy w 1. 1881-82 robił zdjęcie trygonometryczne Tatr K. Kolbenheyer, stąd wykonał aż 21 namiarów. Jeszcze wspanialszy widok otwiera się z oddalonego o 1 godz. i dostępnego bez trudności wierzchołka Tępej (2284 m). Z Przełęczy pod Osterwą spada w wylot Doi. Złomisk szeroki i płytki żleb o 450 m różnicy poziomów. Zbiegamy nim zbudowaną w r. 1891 ścieżką — najpierw długimi zakosami, a gdy się niżej rozdwoi — w mniejsze zakosy odnogą lewą. Otwiera się widok ku Żelaznym Wrotom. W dole ciągle widać malowniczy Popradzki Staw i stojący nad nim hotel górski. Przez piarżyska i kosodrzewiny docieramy nad brzeg stawu i wzdłuż niego — przez odnogi Zmarzłego Potoku — do schroniska. 9 km Popradzki Staw (Popradske pleso, 1494 m) — z Przełęczy pod Osterwą 50 min., z Doi. Batyżowieckiej 2.15 godz., z Doi. Wielickiej 3.30 godz. Dalszy ciąg „Magistrali” stanowi d. 155.