Zbójnicki Chodnik

Mila wędrówka w żywicznym leśnym powietrzu. Droga jest pozostałością dawnej ścieżki, której używali jakoby polscy przemytnicy i zbójnicy. MKE przerobiło ją na drogę jezdną, której pd. odcinek włączono później do trasy Drogi Wolności. 4,5 km, 160 m wzniesienia — 1.10 godz. Zn. niebieskie. Początek szlaku w pd. części Tatrzańskich Kotlin (Tatranskś 114a Kotlina, 760 m) przy stacji benzynowej i przyst. ĆSAD „Ćarda“. Szlak wiedzie zrazu uliczką wśród rozrzuconych domostw, a następnie szeroką drogą leśną, wznoszącą się przez tzw. Stępy podnóżami Kobylego Wierchu (1108 m). 1,2 km Huczawa (ok. 880 m, Sumivy prameń — 25 min.) — duże wywierzysko krasowe, kiedyś bijące z szumem (stąd nazwa), a od 1883 r. ujęte w rury i zasilające wodociągi Tatrzańskich Kotlin. Na łączkach w okolicy zatrzymywały się dawniej stada owiec idące ku Koperszadom. W prawo odłącza się d. 112. Zbójnicki Chodnik wiedzie pięknym wysokopiennym lasem świerkowo-jodłowym, poniżej Polany Neslowej załamując się kolanem. 1,8 km rozstaj (ok. 910 m): w prawo odchodzi d. 115. Z Tatrzańskich Kotlin 40 min. 2 km Czarna Woda Rakuska, leśny potok odwadniający Doi. 114b Rakuską (zob. d. 115a), do Popradu uchodzący powyżej Białej Spiskiej. Notowany już w r. 1310. Droga wiedzie teraz przez Wielki Las Kieżmarski (głównie jodłowy) w kierunku ogólnym pd., trzymając się wysokości 920 m. Po zach. stronie dźwiga się masyw Steżków (1529 m). Z lasu wychodzimy na łąki i wśród opłotków zdążamy do osiedla. 4,5 km Kieżmarskie Żłoby (Keźmarske Źl’aby, 902 m).