Doliną Małej Łąki na Kopę Kondracką

Szlak piękny widokowo i urozmaicony jeśli chodzi o teren. Świetna sekcja poglądowa geografii gór wapiennych. Odległość 6fi km, 1080 m deniwelacji — 3.45 godz. (12.45 godz.). Zn. żółte. Z Zakopanego 3,7 km do wylotu Doi. Małej Łąki d. 25a lub 18 54a (przyst. PKS Gronik). Dróżka odgałęzia się od kolana szosy w punkcie 926 m. Z lewej leśniczówka, z prawej dawny kamieniołom wapienia. W górze na wprost masyw Hrubego Regla (1339 m). Dolina (górale zwą ją zwykle żlebem) ma wyraźny przekrój w kształcie litery „V”, porastają ją lasy świerkowo-jodlowe, z lewej strony także buczyny. 1,5 km Szatra (1051 m). Od szosy dotąd 30 min.. W rozszerzeniu lesistej doliny łan pokrzyw i gnijące belki wskazują miejsce, gdzie na rozdrożu szlaków pasterskich stała szopa krowiarska (góralskie „sotra“ — leśne zadaszenie z gałęzi i kory). Skosem w prawo odłącza się d. 52. Droga wznosi się dość stromo w górę — wzdłuż potoku, który na tym odcinku pojawia się tylko w okresie opadów. Zaczynają się wyraźne ślady zlodowacenia w postaci pięknych *wałów moren, które ciągną się z obu stron na długości ok. 300 m, doskonale zachowane i w każdym szczególe czytelne (por. d. 28b). 2 km Wielka Polana (1150-1200 m). Od wylotu doliny 55 min. 54b (4-45 min.). Na wysokości 1173 m skrzyżowanie z d. 28b. Wspaniała łąka górska 1 km długości, zajmująca żyzną również powstałą z osadów dawnego jeziorzyska polodowcowego. Porasta ją zespół mietlicy pospolitej z dużym udziałem rdestu — b. wartościowy gospodarczo. Już autor pierwszego polskiego przewodnika po Tatrach, E. Janota, uznał Wielką Polanę za „najpiękniejszą w Tatrach Nowotarskich” (1860). Do niedawna zajmowała ją osada pasterska, złożona z ok. 15 szop i szałasów, zgrupowanych w dwu rzędach po obu stronach łąki kośnej, ożywiona szczególnie w okresie sianokosów. Jak opowiadali starzy bacowie, na polanie straszy nocami juhas w czarnej koszuli, dźwigający na plecach płaty krwawego mięsa. Szlak wiedzie przez całą długość falującej trawami łąki — z pięknym widokiem na urwiska Giewontu i Wielkiej Turni oraz niezwykle typowy przekrój żłobu polodowcowego doliny. Od pd. krańca polany wznosimy się rzadkim lasem do następnej połaci traw, zw. Wyżnie (1230-1280 m). U jej początku leżą wielkie bryły wapienia („skamieniałe szałasy”) — pod jednym osłona od deszczu. Ścieżka wiedzie przez całą długość Wyżniego, gęsto porośniętego przywrotnikami. Z masywu Wielkiej Turni spływają rzeki piargu. Z lewej strzelisty czub Siodłowej’ Turni (1647 m). Przez rzadki, zniszczony wypasami las kierujemy się w lewo do żlebu (dnem sączy się zwykle woda) i nim w górę kilka minut, po czym w prawo na skalistą grzędę (górna granica lasu). Obnażone wapienie pokrywa gęsta sieć żłobków krasowych. Środkowy i najpełniej wykształcony z kotłów polodowcowych Doi. Małej Łąki, z szczątkowymi morenami na dnie. Wyżej, oddzielona progiem, leży zasłana piargiem Wyżnia Świstówka, ponad którą znajdują się wloty Wielkiej Jaskini Śnieżnej, zajmującej aktualnie 8 pozycję na liście najgłębszych jaskiń świata. Odkryta w r. 1959, została ona w 1961 przebyta aż do dna zamkniętego syfonem wodnym. W r. 1966 odkryto wyżej położoną Jaskinię nad Kotlinami, a w 1968 ustalono, że łączy się ona ze Śnieżną, przez co całkowita głębokość wzrosła do 772 m. Jest to system jaskiniowy o typowo pionowym rozwinięciu (tzw. gouffre). Potok spływający w głąb Jaskini Śnieżnej wydobywa się na powierzchnię w … Dol. Kościeliskiej. Na progu Świstówki (tzw. Niżnia Świstówka) szlak skręca w lewo (ukazuje się krzyż na Giewoncie) i wraca do opuszczonego niżej żlebu. Nim wznosi się w górę, a następnie przechodzi w prawo, wzdłuż grzędy zw. Szczyty, do równoległej dolinki. Podchodzimy wśród stromych łanów kosodrzewiny, z lewej ciągną się usypiska złomów kwarcytowych, pokrytych barwnymi porostami. 5 km Przełęcz Kondracka (1722 m). Od wylotu Doi. Malej 54d Łąki 2.50 godz.. Z siodła odsłania się piękny widok na Dol. Kondratową i Tatry Wysokie. Z dołu podchodzi d. 57b, której odcinek 57c prowadzi dalej na Giewont. Zn. żółte zwracają się w kierunku pd. — w latach okupacji tędy szedł ku granicy główny szlak tatrzańskich kurierów podziemia. Z obniżenia przełęczy podchodzimy najpierw wśród kosówek, potem gołym stromo spiętrzonym grzbietem. Następuje odcinek poziomy (1800 m), po czym teren dźwiga się znowu. Z łagodnego garbu odsłania się pełen uroku widok na Krywań (2494 m) i jego grupę, przed nami pojawia się wierzchołek Kopy Kondrackiej. Skały krystaliczne ustępują teraz miejsca wapieniom z ich typową florą (m. in. dębik ośmiopłatkowy). (W lewo odbiega stąd wygodny trawers w poprzek zbocza na Przełęcz pod Kopą Kondracką.) Panorama rozszerza się, w tyle zapada w głąb biała grań Giewontu, widoczna stąd w całej rozciągłości. Szczytowe spiętrzenie Kopy Kondrackiej tworzą ponownie skały krystaliczne. 6,5 km Kopa Kondracka (2005 m). Z Przełęczy Kondrackiej 50 min., od wylotu Doi. Małej Łąki 3.45 godz.. Ze szczytu roztacza się wspaniały widok na gniazdo Kop Liptowskich i Tatry Wysokie, tworzące zwartą kompozycyjnie grupę z dominantami w Świnicy (2300 m) i Krywaniu (2494 m).

Author: slonecznygrodek72.pl