Tatrzańska Polanka — Wielicki Staw

Najbardziej interesujące z bezpośrednich dojść do Schroniska Wielickiego. Lasy, piękny potok, widoki. 4,5 km, 662 m różnicy poziomów — 2.30godz. Zn. zielone. Początek szlaku przy stacji kolejki w Tatrzańskiej Polance (Tatranska Polianka, 1005 m). W ładnym parku przecinamy pas Drogi Wolności i kierujemy się w górę, na prawo od sanatorium im. J. Wolkera, którego główny trzon pochodzi z r. 1925. Znaki trzymają się jakiś czas drogi bitej. 200 m za szlabanem odłączają się w lewo, na ścieżkę ścinającą serpentynę. Połączywszy się ponownie z d. 144 idziemy nią tylko 80 m, po czym następują 2 dalsze leśne skróty: krótki i długi. Leśny chodnik przybliża się do łożyska pięknej i dzikiej Wielickiej Wody, wciętej parowem w nawarstwienia utworów morenowych i fluwioglacjalnych. Przy kaskadach łatwo można zaobserwować pluszcza korduska. 2 km kamienny most (ok. 1300 m). Szlak krzyżuje się przy nim po raz trzeci z d. 144. Postępujemy teraz ok. 250 m po wsch. stronie Wielickiej Wody. Na zboczu za potokiem widać pas traw po skoczni narciarskiej, po prawej pusty drewniany dom z gankiem i kilkoma izbami. Stale skocznie narciarskie budowano u wylotu Doi. Wielickiej od r. 1912 poczynając — z inicjatywy pioniera narciarstwa spiskiego, dra M. Guhra (1873-1933). Tutejsza skocznia powstała w r. 1925, kończyła się na zasklepionym potoku. Kilka razy rozgrywano na niej zawody międzynarodowe. Służyła do r. 1955, po przeróbkach umożliwiając skoki o długości do 60 m. Dom drewniany był schroniskiem narciarskim i bazą organizacyjną imprez. Później używała go przejściowo HS Yysoke Tatry. Poniżej domu szlak przechodzi na zach. stronę potoku, wnet jednak (10 min.) wraca na jego wsch. brzeg, wznosząc się stromszym już terenem. Górna granica lasu leży w dolinie znacznie niżej, aniżeli na obramiających ją grzbietach, jednakże świerczyny przenikają głęboko w piętro kosodrzewin. Ukazują się teraz w całej potędze masywy Gierlachu (2655 m) i Granatów Wielickich (2311 m). Wśród zarośli bulgoczą liczne strumyki, jest to bowiem obszar źródlisk morenowych. 4 km Niżnia Polana Wielicka (1580-1600 m), podłużna łąka wśród kosodrzewin, wymiarów 150 x 50 m. 2 km Schronisko Wielickie (Śląski Dom, Sliezsky dom, 1667 m). Z Tatrzańskiej Polanki 2.30 godz. (-[1.45 godz.). Dwupiętrowy komfortowo wyposażony hotel górski opodal pd. brzegu Wielickiego Stawu. Kubatura budynku wynosi 9200 m3. W części hotelowej mieści on 20 dwuosobowych pokoi, w części schroniskowej — 2 sale oraz pokoje 4- i 6-osobowe. Łącznie ok. 160 miejsc noclegowych. W restauracji i bufecie 100 stolików. Tel. 25 59. Placówka HS. Wielicki Staw (Velicke pleso, 1663 m) leży w misie skalnej na dnie zniszczonego karu polodowcowego. Od pd. zamyka go mała morena. Wg pomiarów słowackich ma on 2,24 ha powierzchni i 4,5 m głębokości (wg zdjęć J. Schaffera z r. 1928: 1,81 ha, gl. 4,8 m). Pierwsze schronisko stanęło w r. 1871 nad pn.-wsch. brzegiem. Było 4-izbową chatą kamienną, zbudowaną ze zbiórkowych funduszy. Zniszczyła je w r. 1874 lawina. W 1878 MKE zbudowało na wsch. od wypływu drugie schronisko, nazwane imieniem geografa J. HunfaIvyego. Dziwił się jego komfortowi T. Chałubiński (1878): „Obszerna, dachem objęta weranda, na około duże izby, okna, klamki i zamki, piece nawet…” Budynek spłonął w jesieni 1913 (resztki przy d. 130e). Trzecie z kolei schronisko wzniosła w obecnym miejscu Sekcja „Śląsk” MKE (z Wrocławia) w latach 1894-95, skąd poszła nazwa „Śląski Dom”. Szereg razy poszerzane, m. in. w 1. 1908, 1943 (piętro), 1956-58, rozrosło się ono do 100 miejsc, niestety 29 XI 1962 r. również padło pastwą pożaru. W 1. 1966-69 zbudowano obecny hotel o nowoczesnej lecz nie najbardziej udanej architekturze (arch. J. Sirotek). Schronisko Wielickie jest węzłem szlaków 130, 141-147 i 150. Miły spacer stanowi wędrówka chodnikiem dookoła stawu (0,7 km, 10 min.) — z pn. brzegu widok na Wielicką Siklawę. W zimie w otoczeniu schroniska atrakcyjne tereny narciarskie i wspinaczkowe.