Na Lodowy Szczyt

Masyw Lodowego jest trzecim co do wysokości szczytem w Tatrach i jednym z najwspanialszych pod względem sylwetki. Cały swój ogrom uwydatnia głównie od pn. strony, nic więc dziwnego, że polskich taterników zawsze pociągał z nieprzepartą silą. Wycieczka nań z Doi. Pięciu Stawów Spiskich obfituje w emocje, można ją jednak polecić tylko samodzielnym turystom, obytym ze skałą i niewrażliwym na ekspozycję. Trudności znaczne. 2 km, 620 m wzniesienia — 2.15 godz. Bez znaków. Od Schroniska Teryego (Teryho chata, 2015 m) widać przebieg większej części trasy. Idziemy najpierw 300 m d. 132a — aż poza wypływ z Pośredniego Stawu. Na zakręcie z szlaku w prawo, obchodząc od pd. i zach. Wielki Staw Spiski (d. 132a). Dalej wiodą dobrze widoczne perci po upłazkach i piargach popod ścianami Kopy Lodowej i Lodowego w ustronną pn. odnogę doliny (piargi, śnieg). Na wprost pd. ścian Śnieżnego Szczytu (2467 m), na wysokości ok. 2230 m (od schroniska 45 min.), zwracamy się w lewo na szeroko rozsiadły stożek piargowy (często śnieg), którym pniemy się na trawiasto-piarżyste stoki Ramienia Lodowego. Wyprowadzają one na obszerne obniżenie grani (ok. 2480 m) między Lodowym Zwornikiem (2507 m) a kopulą szczytową Lodowego. Od schroniska 1.35 godz. Odsłania się stąd piękny widok na Doi. Jaworową i Tatry Jaworzyńskie. Grzbiet, zrazu szeroki, zwęża się stopniowo i spiętrza, przechodząc 135b wreszcie w eksponowaną krawędź słynnego Konia (Kóń, ok. 2585 m), który w w. XIX był próbą sprawności taterników. Krawędzią przesuwamy się 22 m (można okrakiem), po czym schodzimy 2,5-metrową ścianką na szczerbę w grani. Dalej w górę po złomach i stopniach na lewo od stromej grani do łagodniejszego grzbietu i nim na wierzchołek. 2 km Lodowy Szczyt. Od Schroniska Teryego 2.15 godz. Widok z wierzchołka cieszy się od lat sławą jednego z najwspanialszych w Tatrach. Warto też zwrócić uwagę na bogatą (30 gatunków) typowo wysokogórską roślinność kopuły szczytowej. Wśród pokrytych porostami skał i bloków widać kępki i płaty muraw turniowego zespołu boimki dwurzędowej, barwiące się kwiatami kozłowców, dzwonków alpejskich, złocieni alpejskich, jaskrów lodnikowych, lepnicy bezłodygowej itp. Rośnie wśród nich nawet karłowata wierzba zielna.