Na Kieżmarski Szczyt

„Wirch Kieżmarski jest prawie tak wysoki, jak Łomnicka—pisał to r. 1845 L. Pietrusiński — ale (jak nam Przewodnik powiedział) dla pionowości jego, noga ludzka jeszcze na nim nie postała i bez pomocy cudownego mostu lub balonu nie stanieć W rzeczywistości trudności są niewielkie i to głównie orientacyjne. 4 km, różnica wzniesień 1013 m — 3.45godz. (2.45godz.). Bez znaków. Znad Zielonego Stawu Kieżmarskiego (1545 m) drogą 120b na Rakuską Przełączkę Wyżnią (sedlo pod Sviśt’ovkou, 2020 m)— 1.30 godz. Na grzbiecie ze znakowanej ścieżki w prawo w głąb Dolinki Huncowskiej, starając się tracić jak najmniej wysokości. Dolinka Huncowska, zw. też Kotlinką Huncowską (Hun- covska kotlinka), wcina się kilometrowym klinem w masyw Kieżmarskiego Szczytu. Stanowi ona słabo wykształcony kocioł polodowcowy, z wyraźną moreną recesyjną 8 m wysokości w dolnej części. Do początku lata leży tu śnieg. Dnem Dolinki Huncowskiej w górę po piargach i polach złomów, dość uciążliwie, do wylotu płytkiego żlebu spadającego z Huncowskiej Przełęczy. Żlebem na przełęcz (Huncovske sedlo, ok. 2300 m) — z grani Rakuskiej Czuby 1.15 godz. Droga wiedzie teraz w prawo, wzdłuż pd.-wsch. grani Kieżmarskiego Szczytu, dłuższy czas po stronie Dolinki Huncowskiej, następnie samą granią po złomach i blokach. Gdy grań zaniknie w kopule szczytowej — można pójść bądź wprost na szczyt gruzami zasianym zboczem, bądź też w prawo na Kieżmarską Przełęcz Wyżnią i z niej w lewo na wierzchołek. (Z Kieżmarskiej Przełęczy Wyżniej wejść można również na bliski wierzchołek Małego Kieżmarskiego Szczytu, 2513 m — 10 min. Otwiera się stąd niezwykle efektowny widok na przepaść kotliny Zielonego Stawu Kieżmarskiego, leżącego bez mała 1000 m niżej — opodal jego brzegu pełne ruchu schronisko.)

Author: slonecznygrodek72.pl