Na Baranie Rogi

Wycieczka na drugą połowę lata, kiedy słońce stopi kryjące się w żlebach śniegi. Interesująca turystycznie i piękna widokowo. Droga bez śniegu umiarkowanie trudna, lecz skomplikowana orientacyjnie — tylko dla wprawnych. 2,2 km, 510 m różnicy poziomów — 2 godz. (1.35 godz.). Bez znaków. Od Schroniska Teryego (Teryho chata, 2015 m) wiedzie 134a ku Baraniej Przełęczy dość wyraźna ścieżyna. Mija ona od prawej Pośredni Staw Spiski i przecina łąkę, na której często skubią trawę kozice. Dalej dźwiga się po piargach i upłazach popod Skrajną Spiską Turniczką do piarżystej kotliny (45 min., 4-35 min.), na której dnie leży okresowy Barani Stawek (Baranie pliesko, 2207 m) — najwyżej położony z wszystkich tatrzańskich zbiorników wodnych. Z przełęczy spada w tym kierunku płytki żleb, zazwyczaj wypełniony językiem śniegu. Podchodzimy w górę bądź samym żlebem, bądź też żeberkiem na lewo od niego, zanikającym pod przełęczą. 1,8 km Barania Przełęcz (Baranie sedlo, 2393 m). Na Baranią Przełęcz można też wejść z Doi. Kieżmarskiej, I34b droga ta jest jednak trudna orientacyjnie i wspinaczkowo, a gdy w żlebie zalega śnieg — dość niebezpieczna. Różnica wzniesień aż 850 m. Od Zielonego Stawu Kieżmarskiego (Zelene pleso keżmarske, 1545 m) podchodzimy bez znaków pod siklawę spadającą ze 100-metrowego progu Dolinki Dzikiej. Przekroczywszy potok wspinamy się w górę ubezpieczonym łańcuchami żebrem na dolny skraj dolinki. Perć prowadzi jej dnem po piargach i skąpych trawkach, środkowy próg pokonując od lewej strony. Z płaśni na nim kieruje się do gardzieli głębokiego żlebu spadającego z Baraniej Przełęczy. Żlebem w górę (gdy leży w nim śnieg potrzebny jest czekan) do miejsca, gdzie się wyraźnie spiętrza. Tu w prawo na łatwiej już dostępne skały, które w r. 1904 MICE ubezpieczyło 132-metrowym łańcuchem. Z jego pomocą na przełęcz. 2,5 km Barania Przełęcz. Od Zielonego Stawu 2.45 godz.. Trudności, zależnie od stanu śniegów, znaczne lub duże. Z Baraniej Przełęczy zwracamy się ku pn. zach.—na lewo od skał grani. Po 15 m trawers w lewo przez bliskie żebro, za którym w dół do żlebu. Jego piarżystym korytem w górę, wyżej przez kilka skalnych stopni. Gdy żleb się rozszerzy, w lewo na ograniczające go żebro i przez następny żleb na trzecie z kolei żeberko skalne, z którego na obszerny, gruzem zasłany taras szczytowy, tak charakterystyczny dla masywu Baranich Rogów. Dwa wierzchołki nie różnią się wiele wysokością. 2,2 km Baranie Rogi (Baranie rohy, 2526 m) — z przełęczy 30 min., od Schroniska Teryego 2 godz. Od Zielonego Stawu 3.15 godz. Widoki z obu wierzchołków są ładne i pozwalają dobrze poznać skomplikowaną topografię tego ważnego węzła skalnego.

Author: slonecznygrodek72.pl