Na siodełko samochodem lub pieszo

Oprócz linii kolejki, na Siodełko wybiega także ze Starego Smokowca ścieżka piesza, a równolegle i droga samochodowa. Ścieżkę zbudowano w r. 1885, drogę —jako używany do dziś tor saneczkowy — w 1893-94. Na Siodełko ok. 3 km, 275 m różnicy wzniesień—pieszo 1-1.15 godz. (45 min.). Zn. zielone. Droga samochodowa. W Starym Smokowcu (Stary Smokovec, 1010 m) naprzeciwko hotelu „Tatra” odgałęzia się od Drogi Wolności boczna szosa, wznosząca się ukosem w pobliże kościółka i dolnej stacji kolejki na Siodełko (0,2 km). Po prawej zdroje Castor i Pollux, odkryte ok. 1830 r. przez J. G. Rainera. Droga ta wchodzi wyżej w las, którym wiedzie w górę w kierunku pn., ciągle na prawo od toru. Zmodernizowana w r. 1964, ma ona średnie nachylenie rzędu 8%, maksymalne zaś 12%. Tworzy 5 większych zakrętów, a na wysokości 1260 m — długą serpentynę w prawo, pokonującą spiętrzenie wału moreny bocznej. W pętli serpentyny stoi okrągła wieża widokowa, zbudowana w r. 1904 przez MKE dla upamiętnienia D. Szilagyiego, patrioty węgierskiego i entuzjasty Tatr. 2,9 km Siodełko (Hrebienok, 1285 m). Szlak pieszy. Od Drogi Wolności w Starym Smokowcu (Stary Smokovec, 1010 m) bądź trasą 129a, bądź też uliczką na lewo od „Grand-Hotelu” i restauracji „Tavema“ do drewnianego kościółka z r. 1893 i usytuowanej nad nim dolnej stacji kolejki (3 min.). Obok niej za zn. zielonymi w górę 50-letnim świerkowym lasem, przez cały czas wzdłuż toru kolejki. Gdy widać już z bliska górną stację, należy przejść w prawo na trasę drogi samochodowej i nią pójść dalej, zataczając długą pętlę, aż do tarasu Siodełka. Całe przejście jest nudne i nieciekawe. 2,2 km Siodełko (Hrebienok, 1285 m). Zn. zielone schodzą przed skrajem tarasu Siodełka w Doi. Zimnej Wody — najpierw do drewnianego Schroniska P. Bilika (Bill- kova chata, 1255 m) — 5 min. Schronisko jest malowniczo usytuowane — na oryginalnej platformie w lesistym zboczu. Ma 64 miejsca noclegowe w pokojach 4- do 6-osobowych oraz w oddzielnym domku. Schroniska i szlaki w wylocie Doi. Zimnej Wody. 1. Rainerowa chatka z r. 1864 lub 1865; 2. tor stałych lawin kamiennych — ostatnia zeszła w r. 1958 (550 m skał); 3. punkty widokowe na grani Sławkowskiego Grzebienia; 4. wyciąg narciarski (738 m długości i 294 m różnicy wzniesień) — równolegle schodzi trasa slalomu; 5. restauracja; 6. noclegi turystyczne pod namiotami; 7. nowa stacja kolejki — woto- czeniu tereny narciarskie z 2 wyciągami (245 i 139 m); 8. szosa, w zimie tor saneczkowy 2870 m długości (rekordy ok. 2 min. 50 sek.). Zakropkowano pola złomów. W — wodospad. Plan częściowo opracowany wg odręcznych szkiców autora. W r. 1875 MKE wystawiło tu swe pierwsze w ogóle schronisko, im. Róży Gyórffy, przez polskich turystów zwane „Różanką”. W r. 1884 wykupiła je spółka, która w 1. 1884-85 wybudowała 2 dalsze budynki hotelu i zakładu przyrodoleczniczego „Kohl- bach“. „Różanka” — używana już jako sklepik — spłonęła w r. 1893, a spółka leśna wystawiła w 2 lata później drugi budynek hotelowy. W r. 1927 poszły z dymem zabudowania hotelu „Kohl- bach“, a dogodne miejsce wykorzystał Karpatenverein, by wznieść tu (w 1. 1933-34) swoje schronisko, nazwane im. zmarłego wówczas dra M. Guhra. Po wojnie przejął je KSTL (1946) i nadał mu imię P. Bilika (1916-44), uczestnika Słowackiego Powstania Narodowego, ujętego przez Niemców w potyczce pod Smokowcem i zamordowanego w Kieżmarku (tablica pamiątkowa). Od Schroniska P. Bilika schodzi w dół wygodny chodnik spacerowy. Wiedzie on lasem za zn. zielonymi ponad Długim Wodospadem. Łączy się tu z d. 127b, a 250 m dalej, na wzgórku nad Wielkim Wodospadem — z d. 126b. Odtąd za zn. niebieskimi 10 min. wzdłuż potoku Zimna Woda. 4 km Schronisko pod Kozicą (chata Kamzik, 1295 m).