Regle Tatr Wysokich

Wschodnią polać Tatr Polskich poprzedza od pn., podobnie jak i polać zachodnią, szeroki pas lesistych wzniesień reglowych o urozmaiconej rzeźbie i zwartej szacie roślinnej. Tworzą one po obu stronach Doi. Suchej Wody 2 człony, z których zach. kulminuje w Kopach Królowych (1587 m), wsch. zaś w Gęsiej Szyi (1490 m). Krajobraz cechuje rozbicie grup na niewielkie kopiaste wierszki (stąd nazwy Kop, Kopieńców itp.), pooddzielane siodłami przełęczy i wąskimi na ogół dolinkami — miejscami o charakterze wąwozów. Materiał skalny stanowią wyłącznie skały osadowe należące do płaszczowin reglowych, przede wszystkim wapienie i dolomity. Odsłonięć skał jest, jak na Tatry, niezbyt wiele, za to odwodnienie podwójne: powierzchniowe i podziemne, ujawniające się w postaci paru potężnych źródeł i wywierzysk. Na skrajach dolin Białki i Suchej Wody pozostawiły ślady lodowce w postaci wałów moren oraz granitowych głazów, przywleczonych tu z wierchowych partii pasma. Większość obszaru pokrywają lasy z nader interesującymi zakątkami. Na pn. zboczach Ostrego Wierchu (1475 m) ocalał jeden z ładniejszych w Tatrach płatów górnoreglowej świerczyny tatrzańskiej (S. Myczkowski 1967), na Skałce Filipczańskiej zaś stanowiska reliktowej sosny zwyczajnej oraz wyjątkowo nisko schodzącej limby. W lasach mają stale ostoje jelenie, kiedyś był to rejon polowań na niedźwiedzie, które i dzisiaj mniej więcej stale tu bytują. Szczególną uwagę przyrodników zwraca na siebie fauna ptasia z tak rzadkimi gatunkami, jak bocian czarny, drozd skalny (nagórnik) czy wreszcie posiadająca tu gniazda jaskółka oknówka. Na polanach rozwinięte było pasterstwo, przede wszystkim bydła rogatego. Na Kopieńcu czy Rusinowej Polanie istnieją do dziś cale „wioski” szop i szałasów, które jeszcze parę lat temu zaludniały się na okres lata. Ta część Tatr wchodziła kiedyś w skład dóbr Poronin — przez państwo wykupiona została w r. 1934. Jeden z właścicieli, A. Uznański, spisał i ogłosił w r. 1869 całe miejscowe nazewnictwo, którym posługujemy się do dziś na szczegółowych mapach. Ścieżki dla turystów budowało TT od ok. 1880 r., ono też wystawiło nie zagospodarowane schrony na Czerwonych Brzeżkach (1887) i Psiej Trawce (1889). Szerzej uprzystępniła ten rejon budowa szosy z Zakopanego do Łysej Polany (1892-97), mimo to pozostał on na uboczu zainteresowań turystów, podobnie zresztą jak i dziś, kiedy szczęśliwie omijają go główne ciągi wycieczkowego ruchu.