Na Przełęcz pod Kopą
Dalszy ciąg d. 117, odcinek pradawnego szlaku przez Tatry. Zaznajamia z Doi. Białych Stawów. 1,5 km, 165 m wzniesienia — 40 min. (35 min.). Zn. niebieskie i czerwone. Sprzed Schroniska Kieżmarskiego (Keżmarska chata, 1615 m, d. 115, 117) wiedzie wygodny szeroki chodnik — zrazu dnem Doi. Białych Stawów (opis d. 117e) wśród łanów i płatów kosodrzewiny, wyżej podnóżem i zboczami podłużnej Kopy Bielskiej (1832 m). W zboczach tych w w. XVIII widać było małe kopalnie kruszców, dziś osypują się z nich wapienne piargi, sztucznie utrwalane. W dole pozostaje Doi. Białych Stawów z dnem uformowanym przez lodowce w rozległe tarasy (w zimie znakomite tereny narciarskie), w tyle wspaniałe kolosy Kieżmarskiego i Łomnicy. Wzdłuż ścieżki masowo występuje przywrotnik. Na lewo od czerwonego żlebku szlak zwraca się zakosami ku górze i osiąga siodło Wyżniej Przełęczy pod Kopą (Predne Kopske sedlo, 1780), oddzielające Kopę Bielską. Roztacza się stąd niezbyt szeroka, lecz monumentalna panorama od Małego Kieżmarskiego (2513 m) przez bliską Kozią Turnię (2107 m) po piękny Jagnięcy Szczyt (2229 m). Następuje teraz zejście 0,4 km obszerną puszystą łąką (Kopskó piań) na niższe o 30 m (wg dawniejszych pomiarów o 22 m) główne siodło. 1,5 km Przełęcz pod Kopą (Kopske sedlo, 1749 m) — 40 min. (4-35 min.), od Zielonego Stawu Kieżmarskiego 1.15 godz. (41.05 godz.), z Łomnicy Tatrzańskiej d. 117 — 4.40 godz. (43.35 godz.). Rozchodzą się tu d. 107, 109 i 112.
Najnowsze komentarze