Łysa Polana — Rusinowa Polana

Łatwe dojście do słynnej z panoramy i pasterstwa Rusinowej Polany. Szlak stanowi przeżytek dawnego, XIX-wiecznego układu ścieżek. 1 km, 250 m różnicy wzniesień — 1.15 godz. (-[1 godz.). Od Potoku Waksmundzkiego zn. niebieskie, (wiodące ze Starej Roztoki). Od przyst. PKS na Łysej Polanie (971 m, d. 65e) podążamy bez 89a znaków szosą (d. 65e) w kierunku pd.-zach., mijając po 20 min. sporą polanę śródleśną, Palenicę Białczaóską (980 m), kiedyś użytkowaną jako etap pasterski przez sołtysów białczańskich. Parking, 1971 przyst. PKS. W pd. końcu polany (drogowskaz) wchodzą w las zn. niebieskie. Wiodą one przez zarośnięte malinami wyłomisko, za którym skręcają w prawo. Zbliżamy się niebawem do Waksmundzkiego Potoku i idziemy 89b jakiś czas równolegle do jego łożyska. Potok płynie kaskadami wśród wielkich want, napełniając szumem i łoskotem cały las — tu dopiero naprawdę widać, jak wielki ma on spadek (por. d. 85c). Górale z okolicznych polan nazywają go „Potokiem Koszystym“. Po ok. 20 min. podejścia (licząc od szosy) ścieżka oddala się od potoku i podchodzi dość stromo na porosłe lasem bule (ok. 1180 m), skąd łagodniej już nachylonym terenem leśnym kieruje się ku skrajom Rusinowej Polany. Okolica bul zw. jest Czerwonymi Brzeżkami i często przewija się we wspomnieniach dawnych myśliwych — łowców niedźwiedzi. W r. 1887 TT wystawiło tu nie zagospodarowane schronisko dla turystów, rozebrane w r. 1898 z powodu nikłej przydatności (materiał zużyto na rozbudowę schroniska w Doi. Pięciu Stawów — por. d. 90e). Osiągnąwszy pd.-wsch. skraj Rusinowej Polany skręcamy pod kątem prostym w prawo i wzdłuż szeregu świerków dochodzimy do połączenia z d. 88b — z Łysej Polany 1.15 godz.. Zn. niebieskie okrążają polanę od wsch. i pn., a od skrzyżowania z d. 87 zbiegają ku zach. jako d. 86b w doi. Filip kę.