Grzbietem czerwonych wierchów

Łatwo dostępne a urocze krajobrazowo, były Czerwone Wierchy już w połowie w. XIX celem częstszych wycieczek szczytowych. Dziś odwiedzane są b. licznie. Teren jest pozbawiony trudności, ale zdradliwy. W razie mgły lub niepogody łatwo zbłądzić — należy wówczas trzymać się znaków lub głównej linii grzbietu (słupki graniczne) i kierunku wschód — zachód. Schodzenie w bok bez szlaku może grozić nawet śmiercią. 3,3 km, 430 m podejść — 1.43godz. Zn. czerwone. Z Kuźnic d. 58 na Przełęcz pod Kopą Kondracką (1863 m) — 3.15 godz. (4-2.15 godz.). Od wsch. dochodzi tu d. S9b. Szlak wiedzie odtąd granicznym grzbietem głównym Tatr, kolejno pokonując 4 wyniosłości Czerwonych Wierchów. Na wapieniach leżą „czapki” skał krystalicznych, teren pokrywa więc niezwykle ciekawa i bogata flora (ok. 100 gatunków roślin wyższych) tworząca prawdziwą mozaikę zespołów — „granitowych”, „wapiennych” oraz mieszanych. Z przełęczy wznosimy się grzbietem na pd. zach. Od prawej dołącza się skrót od d. 54d. 0,6 km Kopa Kondracka (2005 m). Z przełęczy 30 min. (415 min.). Od pn. dochodzi grzbietem d. 34d. Wspaniały widok na Tatry Wysokie. Szlak zbiega w dół na obszerną wapienną Małołącką Przełęcz (1929 m), skąd pnie się w górę pogarbionym grzbietem z widokiem na oryginalną Doi. Rozpadłą i Rozpadłą Grań (rejon ten obfituje w jaskinie — do najciekawszych należy głęboka Lodowa Studnia). W terenie pojawiają się znów skały krystaliczne. 1,8 km Małołączniak (2096 m). Z Kopy Kondrackiej 40 min. (4-30 min.), z Przełęczy pod Kopą Kondracką 1.10 godz. (445 min.). Grzbietem od pn. wchodzi d. 52d.Widok z Małołączniaka obejmuje Tatry Wysokie i Zachodnie. Ścieżka schodzi pokrytym murawami grzbietem na przestronną przełęcz ok. 2035 m, wciętą w skały osadowe ponad Dolinką Litworową — dawnym kotłem głacjalnym. Z przełęczy podchodzimy szerokim niestromym zboczem, zasłanym blokami wapienia. 2,8 km Krzesanica (2123 m). Z Małołączniaka 25 min. (4-25 min.), z Przełęczy pod Kopą Kondracką 1.35 godz. Główna kulminacja gniazda Czerwonych Wierchów, chyba niesłusznie uznana za najlepszy w nich punkt widokowy. Skały wapienne, na nich pola młodych rowków krasowych. Szlak obniża się nieznacznie w kierunku zach. na płytką Mułową Przełęcz, zawieszoną nad pięknym kotłem Dol. Mułowej, typowym cyrkiem polodowcowym z dnem leżącym w poziomie 1780 m i morenką stadialną na progu. Grań obrywa się od tej strony pionową krawędzią. Łagodny grzbiet wznosi się ku zach. wrastając w ostatni z 4 wierzchołków Czerwonych Wierchów. 3,3 km Ciemniak (2096 m). Z Krzesanicy 10 min. (15 min.). Od pn. dochodzi d. W kopule szczytowej uwagę zwracają wilgotne wyleżyska po płatach śnieżnych, porośnięte różnymi odmianami zespołu wierzby zielnej, której występowanie na podłożu wapiennym W. Szafer tłumaczy lokalną obecnością żwirów granitowych, zapewne z dawnej pokrywy krystalicznej.Widok z wierzchołka obejmuje co prawda część Tatr Wysokich, najciekawszy jest jednak ku Tatrom Zachodnim.

Author: slonecznygrodek72.pl