Przez Świstówkę na Morskei Oko

Wygodnie poprowadzony i słynący z wspaniałych widoków szlak wycieczkowy, dobrze znany turystom już w pierwszej połowie XIX w Sprzed schroniska PTTK w Doi. Pięciu Stawów (1672 m — d. 77e, 90e) wyruszamy w kierunku wsch., zrazu wzdłuż brzegu Przedniego Stawu. Ułożony z kamieni chodnik wije się dalej pofalowanym dnem doliny, pokrytym łanami kosodrzewin i polami nagich rumowisk, którym porosty z rodzaju Rhizocarpon nadają siarkowożółtą barwę. Od wysokości 1680 m teren się spiętrza, a szlak wchodzi na zbocze, falujące wysokimi trawami. Prowadzi on w kierunku przełączki Siodło (ok. 1755 m) wgiętej w grzbiet obok skalistej czuby zw. Świstówką (1763 m), która w głąb Doi. Roztoki obrywa się 280-metrową przepastną ścianą — jak pisał W. Eljasz w r. 1870: „najbardziej spadzistą w całych Tatrach”. W pierwszym przejściu tej ściany w r. 1930 uczestniczyli m. in. W. H. Paryski i J. A. Szczepański, pierwsze przejście zimowe miało miejsce w r. 1958. Z czuby otwiera się piękny *widok na poorany żlebami grzbiet Wołoszyna, oraz ukształtowany przez lodowce parów Doi. Roztoki, z „zawieszoną” Dolinką Buczynową i Buczynowską Siklawicą (por. d. 83d). Przed zmianą trasy w r. 1958, dalszy odcinek szlaku znany był z obsuwania się turystów po płatach śnieżnych lub z lawinkami w czeluść Doi. Roztoki (7 ofiar śmiertelnych w 1. 1931-69). Nie należy więc wchodzić na widoczny jeszcze stary wariant ścieżki! poniżej niego skręca w prawo i wiedzie wzdłuż grzbietu popod tzw. Kopę (ok. 1855 m). Z podejścia doskonale widać Doi. Pięciu Stawów, część Siklawy oraz kocioł Doi. Buczynowej z wodospadem na progu. Ścieżka okrąża Kopę od pd. (wspaniały widok na Tatry Bielskie i Wysokie), schodząc w płytki polodowcowy kocioł doi. Świstówki Roztockiej, wgłębiony między ramiona Opalonego Wierchu (2124 m). I ta dolinka, podobnie jak Buczynowa, jest „zawieszona” wysoko ponad głębiami Doi. Roztoki, a dolny stopień (ok. 1705 m) jej dwupoziomowego dna pokrywają zwały złomów. Od wylotu Świstówki szlak wiedzie nieco w górę przez grzbiet Opalonego do równi zw. Nad Kępą (dawniej Wolarnia). Ze sterty głazów (Kępa) roztacza się sławny, wiele razy opisywany widok na kotliny Morskiego Oka i Czarnego Stawu. Ścieżka zwraca się w stronę migotliwej tafli Morskiego Oka, przekracza wśród kosodrzewin Głęboki Żleb, a potem schodzi w dół zboczami Opalonego Wierchu (2124 m). Wśród bujnych kosodrzewin rosną tu malownicze grupy limb, oraz — kolorowe jesienią — wielkie brzozy karpackie i jarzębiny. Lasy niżej podarte są na strzępy spadającymi w zimie lawinami. 3,5 km Morskie Oko (1393 m), schronisko 1404 m. Od schroniska w Doi. Pięciu Stawów 1.30 godz., z „Murowańca” 5.30 godz.